ในอดีตกาลเมื่อครั้งที่พระพุทธเจ้าพระสมณโคดมพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันของเรานี้ยังสร้างบารมีเสวยพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์
พระเจ้าปัญจาลราช แห่งกรุงปัญจาลราชนคร หลังจากเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ทรงเป็นอุบาสก
พระองค์ได้ให้ช่างแกะรูปพระพุทธเจ้าด้วยแก่นจันทน์แล้วประดิษฐานไว้ในศาลาไม้บุณนาค ชาวเมืองที่เลื่อมใสก็พากันมาปิดทองพระพุทธรูป
ในครั้งนั้นพระโพธิสัตว์เป็นคนยากจนเข็ญใจในเมืองนั้น เมื่อได้ยินเสียงโฆษณาดังกล่าวแล้วตัดสินใจ อำลาลูกอำลาเมียเพื่อไปขายตัวให้เป็นทาส เพื่อจะนำเงินไปซื้อทองปิดพระพุทธรูป แต่ด้วยความเห็นใจของภรรยา ภรรยาจึงยอมขายตนและลูกเป็นค่าทอง พระโพธิสัตว์นำลูกเมียไปขายในตระกูลที่มั่งคั่งแล้วนำไปซื้อทองปิดพระพุทธรูป แต่ทองก็มีน้อย ปิดไม่พอทั้งองค์พระ เมื่อทองไม่พอก็จึงรำพึง
"ใครหนอจักทำเนื้อมนุษย์ ให้เป็นทองได้ เราจักบริจาคตน "
ในครั้งนั้นท้าวสักกเทวราชได้เสด็จลงมา แปลงเป็นช่างทอง พระโพธิสัตว์เมื่อทราบว่าช่างทองนั้น สามารถทำเนื้อให้เป็นทองได้จึงประกาศแก่เทพเทวดาขออาวุธเชือดเลือดเนื้อ เมื่อได้อาวุธแล้วก็เชือดเนื้อของตนจนตราบเท่าปิดทองสำเร็จ เกิดความยินดีโสมนัส ขณะนั้นเองพระโพธิสัตว์ก็สลบไปด้วยความเจ็บปวด แทบเท้าพระพุทธรูป
ท้าวสักกเทวราชได้เยียวยาให้หายเป็นปรกติ แล้วเป็นผู้มีกายดุจสีทอง
พระอินทร์ตรัส พยากรณ์
" ท่านจักได้เป็นพระศรีสรรเพชญ์ในอนาคต " แล้วท้าวสักกเทวราชก็กลับสู่วิมาน
พระเจ้าปัญจาลราชพร้อมชาวเมือง ได้ทำการสักการบูชาแก่พระโพธิสัตว์ และแบ่งสมบัติให้พระโพธิสัตว์เป็นอันมาก
ครั้นดับขันธ์แล้วพระโพธิสัตว์ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิตเสวยสมบัติอันมโหฬาร
ด้วยอานิสงส์แห่งการปิดทองพระพุทธรูปบูชาด้วยประการฉะนี้แล
